Dans les cadres du programme général du réseau scientifique Cultures européennes – identité européenne l'Université de Varsovie s'est proposée d'organiser un congres au sujet de "L'Europe et ses intellectuelles". Le theme de la manifestation reconnaît l'importance de la contribution du patrimoine culturel a l'identité de l'Europe. Ainsi, au centre du débat se trouve une vision culturelle/politique de l'Europe, élaborée par ses élites intellectuelles, envisagée sous des angles variés et au fil des siecles, a partir du Moyen Âge jusqu'aux temps modernes. Dla uświetnienia 200-lecia Uniwersytetu Warszawskiego działający na Wydziale Neofilologii zespół badawczy zorganizował, na przełomie maja i czerwca 2016 roku, międzynarodową konferencję pt. Europa i jej intelektualiści. Spotkanie zostało zaplanowane w ramach międzynarodowego programu Kultura Europejska – Tożsamość Europejska, którego Uniwersytet Warszawski jest jednym z realizatorów we współpracy m.in. z: Universtité de la Sorbonne-Paris IV, Universität Bonn, Universita de Firenze, University of St Andrews, Université de Fribourg, Iniversita degli Studi Firenze, Universidad de Salamanca, Bułgarska Akademia Nauk, Université de Toulouse Le Mirail. Celem tego przedsięwzięcia było ukazanie w jakiej mierze idea Europy była i jest kształtowana przez elity intelektualne, a także uwydatnienie roli jaką w tym procesie odegrały ważne instytucje takie jak: uniwersytety, biblioteki, muzea, archiwa, wydawnictwa i inne ośrodki życia umysłowego. Tak pomyślana rama tematyczna umożliwiła podjęcie w wystąpieniach i dyskusji bardziej szczegółowych zagadnień: Panel I – „Zaangażowanie na rzecz Europy i jej kształtu, Panel II – „Europa w perspektywie komparatystycznej”, Panel III – „Wybitne osobistości intelektualnej Europy”, Panel IV – „Europejskie wcielenia”. Na zaproszenie JMR Marcina Pałysa na naszą konferencję przejechali Rektorzy Uniwersytetu Paris-Sorbonne oraz Uniwersytetu w Bonn. Teksty wystąpień 23 badaczy zostały opracowane i wydane w Wydawnictwach Uniwersytetu Warszawskiego w zbiorowym tomie pokongresowym w formie papierowej i elektronicznej. Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). To celebrate the 200th anniversary of the foundation of the University of Warsaw, a research group from the Faculty of Modern Languages organized at the end of May and the beginning of June 2016 an international conference entitled “Europe and its Intellectuals”. The event was planned as part of the international programme “European Culture – European Identity” which is co-organized by the University of Warsaw with, among others: Universtité de la Sorbonne-Paris IV, Universität Bonn, Universita de Firenze, University of St Andrews, Université de Fribourg, Universita degli Studi Firenze, Universidad de Salamanca, Bulgarian Academy of Sciences, Université de Toulouse Le Mirail. The aim of the project was to show to what extent the idea of Europe was and is being shaped by the intellectual elites, and to emphasise the role played in this process by important institutions such as universities, libraries, museums, archives, publishing houses, and other centres of intellectual life. Such a framework allowed the participants to reflect in their presentations and discussions on more detailed issues: Panel I – “Engagement in the interest of Europe and its shape”, Panel II – “Europe in comparative perspective”, Panel III – “Remarkable individuals of the intellectual Europe”, Panel IV – “European incarnations”. At the invitation of the rector of the University of Warsaw, Marcin Pałys, the conference was attended by the rectors of the Paris-Sorbonne University and the University of Bonn. The papers of twenty-three scholars have been edited and published by the University of Warsaw Press in a volume of conference proceedings in printed and electronic versions.

Od Redakcji Prezentowany zeszyt „Przeglądu Socjologicznego” poświęcony został dziejom socjologii polskiej. Pragniemy przy tej okazji przypomnieć wydarzenie z roku 1860, a więc sprzed 150 lat, kiedy to wydano dwie książki: we Lwowie: Myśl ogólną fizyologii powszechnej Józefa Supińskiego oraz w Warszawie Uwagi nad obecnym stanem robotników wiejskich w Królestwie Polskim Ludwika Górskiego. Rok 1860 przyjąć można jako cezurę w dziejach refleksji o społeczeństwie, datę narodzin w Polsce właściwej socjologii. W obu tych pracach nawiązano do socjologów francuskich - do Augusta Comte`a (Supiński) i do Frédèrica Le Play`a (Górski). Działo się to w 21 lat po opublikowaniu tomu IV Kursu filozofii pozytywnej, gdzie Comte wprowadził nową nazwę do leksykonu nauk - „socyologia”, jak to się naówczas u nas pisało, w 5 lat po wydaniu Les Ouvriers européens pióra francuskiego socjografia. Daty to stosunkowo wczesne,zważywszy, że rozprzestrzenianie się idei tej nowej nauki na świecie nabrało tempa przede wszystkim za sprawą Herberta Spencera, którego socjologiczna twórczość poczęła się dopiero w szóstej dekadzie XIX stulecia. Supiński zaczynał swą pracę od pytania, o to „gdzież są ludzie w przeszłości całej, którzy by dostrzegli i zrozumieli przyrodzony organizm stowarzyszenia ludzkiego?”, zaś Górski głosił, iż wszelkie opinie o rzeczywistości społecznej wsi „winny być poparte gruntownym zbadaniem moralnego i materialnego stanu pojedynczych rodzin robotników w różnych okolicach kraju”.

Bohaterem sztuki jest Artur, syn awangardowego artysty Stomila i Eleonory. Rodzice burzyli się przeciwko tradycji, szokowali i burzyli stary porządek. Artur dorasta więc w świecie pozbawionym ładu, hierarchii i moralnego porządku. On sam nie ma więc możliwości buntowania się przeciwko konwencji i uzyskania w ten sposób dojrzałości. Aby nadać rzeczom znaczenie, postanawia posłużyć się tragedią. W tym celu namawia Stomila, aby zabił kochanka swojej żony, lokaja Edka. Tragedia jednak zmienia się w farsę - Stomil co prawda wchodzi do pokoju, w którym jest Edek z pistoletem, jednak zamiast zabójstwa, odbywa się w nim przyjazna gra w karty, w której biorą udział również niedoszła ofiara i niedoszły morderca. Artur postanawia więc narzucić wszystkim tradycyjne role rodzinne, za pomocą tradycyjnej ceremonii ślubnej. Postanawia ożenić się ze swoją kuzynką Alą, odgrywając przy tym wszelkie tradycje - oświadczyn, błogosławieństwa, orszaku ślubnego itp. Zmuszona przez Artura Ala, przystaje na oświadczyny. Jednak do małżeństwa nie dochodzi - Artur dochodzi do wniosku, że rodzina nie może być ośrodkiem, wokół którego odbudowany zostanie tradycyjny ład. Postanawia ośrodkiem takim uczynić przemoc i terror. W tym celu sięga po pomoc grubiańskiego, prymitywnego Edka. Kiedy jednak odkrywa, że Edek jest kochankiem Ali, rzuca się na niego i w starciu z nim ginie. Edek przejmuje jego rolę i plan wprowadzenia porządku za pomocą terroru i siły. Miejsce Artura, intelektualisty-idealisty zajmuje Edek, uosobienie prostackiej siły i to on wprowadza porządek w świecie. Kończy dramat, tańcząc z Eugeniuszem tango[wikipedia]